CV

Je leest veel over stress onder studenten en middelbare scholieren. Ik zie het ook onder mijn eigen leerlingen. Slecht slapen en paniekaanvallen zijn veel gehoorde klachten.  Onlangs pleitte een collega voor het afschaffen van huiswerk: hadden wij ooit het rooster van de gemiddelde leerling bekeken? Nou dat heb ik, en mijn leerlingen krijgen stiekem zeer weinig tot geen huiswerk. Mits ze adequaat meewerken in de les, maar dat lijkt mij geen abnormale eis. Ze zitten de hele dag op school, soms tot 17.00. Daarna sport/muziek of iets dergelijks. En dan zijn er ook nog leerlingen die na een lange schooldag naar huiswerkbegeleiding gaan, of bijles. Volgens mij is het dan wel welletjes.

Laatst vroeg ik aan mijn 5e klassers of er geïnteresseerden waren in deelname aan een landelijke spreekwedstrijd. De zogeheten GNE Awards. ‘Nou,’ hoorde ik een braaf en ambitieus meisje zeggen, ‘ik heb er eigenlijk geen tijd voor maar het staat wel goed op je CV.’ Het staat wel goed op je CV! Ik was op mijn 16e nog echt niet bezig met mijn CV. In mijn studententijd ook niet bepaald. Pas tijdens mijn post-doc, toen het solliciteren in zicht kwam, ging ik nadenken over iets dat leek op een CV. De betreffende 5e klasser zag mijn licht ontgoochelde uitdrukking. ‘Dat is belangrijk hoor, mevrouw. Anders wordt het niets, later.’ Nou ben ik geen zeurpiet die vroeger alles beter vond, maar voor sommige dingen geldt dat wel. Soms houd ik mijn hart vast voor mijn eigen kinderen. Of zij het tempo van de moderne maatschappij straks kunnen bijhouden. Of er nee tegen kunnen zeggen, zonder ten onder te gaan.