Het was druilerig weer. Toch wilden we lekker naar buiten wat´frisse’ lucht halen. Tussen aanhalingstekens, want ik vind de lucht buiten helemaal niet fris. Mede dank aan Camiel Eurlings, die zo nodig de A4 moest verlengen. Om maar te zwijgen over al die haarden in de wijk en dan met name de allesbranders. Maar dat terzijde. We besloten naar dorp S te lopen, altijd goed voor een gemoedelijke kop koffie. In het café dronken we cappuccino en sap. Ook aten we heerlijke taart. Man leerde zoon en dochter het spel Zeeslag, dat hadden ze van de Sint gekregen. Zoon was aan zet en zei: ‘Ik wil graag…’ waarop man antwoordde: ‘Niet zo beleefd jongen, het is oorlog.’ Later zei dochter iets raadselachtigs: ‘Ik heb boem.’ Ik had geen zin om tekst en uitleg te vragen, soms heb ik geen zin in allerhande gesprekken, ook niet met mijn kinderen. Dan wil ik gewoon in stilte van mijn cappuccino genieten en wezenloos voor me uitstaren. Buiten zagen we een eenzame visser. Man zei: ‘Ooit gezien wat die gasten allemaal aan uitrusting hebben, dat kost een duit.’ Ja, een dagje stilte vraagt om een investering.
Notes from Delft 