Vandaag vierden de kinderen Sinterklaas op school. Bij dochter ging het er gemoedelijk aan toe: Sint keek een aantal keer in het Grote Boek, voerde gesprekjes met de kinderen en nam ook nog eens de tijd om hun kunstjes te bewonderen. Bij zoon verliep het anders. Sint en Piet kwamen binnen, deelden snoep uit om vervolgens met diezelfde snoep richting de deur te worden bekogeld. Door een bepaald groepje kinderen, laat ik ze the usual suspects noemen. Sint en Piet maakten zich onmiddellijk uit de voeten, hier hadden ze geen zin in. Zoon schaamde zich dood. Zijn vriend R ook. Iemand die zich ook doodschaamde was de juf en dat heeft ze de klas in niet mis te verstane bewoordingen gezegd.
Zoon vertelde het verhaal aan tafel. Dochter luisterde aandachtig. ‘Ik vind het zo zielig voor Sinterklaas,’ zei ze. ‘Mag ik hem straks bellen, gewoon om hem even te troosten?’
Notes from Delft 