Hartsvrienden

Dochter deed onlangs haar beklag. ‘Soms vertel ik J een verhaal, over iets dat mij bezighoudt, iets interessants, en het enige dat hij erop zegt is: Okay.‘ Nu is het zo dat dochter veel praat, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat en ook nog in haar slaap, maar mannen zijn wel erg summier in hun reacties. Zelfs als ze pas zeven zijn. J is dochters hartvriend, al sinds de eerste dag van de basisschool. Soms worden ze voor tweeling aangezien want: allebei blond en blauwe ogen. Of voor lang getrouwd stel wanneer ze arm in arm voor de TV zitten. Het wil dan zelfs wel eens voorkomen dat J liefdevol aan een plukje van haar haar friemelt. Nu heeft hij haar uitgenodigd voor een avondje uit, naar een gala van zijn sportclub. Gisteren was hij bij ons, dochter blij. Ze zaten aan tafel en speelden Zeeslag. Later bracht ik hem naar huis, het was donker buiten en koud, hagel hing al in de lucht. ‘Leuk hè, dat jullie samengaan naar dat feest,’ zei ik in de achteruitkijkspiegel. Ja, zei dochter en schetste alvast uitgebreid het verloop van de avond. Toen ze klaar was knikte J langzaam. ‘Disco en lekkere hapjes,’ zei hij, ‘ik verheug mij er nu al op.’

Terwijl ik dit schrijf zit Jimmy voor het raam. Hij kijkt bezorgd. Het Hollandse weer is nieuw voor hem, vandaag weer. Er vallen steentjes uit de lucht mama, klopt dat wel? 

Ik zie het hem denken.