Het weerbericht gisteren voorspelde mild temperaturen, harde wind en flinke regenbuien. Er wordt vast afgelast, dacht ik, dat wordt lekker uitslapen morgen. Nou, niets van dat alles: vanochtend was het winters koud (nachtvorst!), windstil, geen spatje regen te bekennen. Nog voor ik op pad moest met dochter voor haar wedstrijd, ging ik eerst in alle vroegte Jimmy uitlaten. De polder oogde vredig (truttig woord, maar ik weet even geen betere): felle ochtendzon, slierten oranje, blauw en wit; lichte mist, witte puntjes op het gras. Ik had het water nog nooit zo zilver en stil gezien, als een opgepoetst dienblad, het viel bijna weg in het landschap.
Notes from Delft 